Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

famulae N F

  • 1 adoleo

    [st1]1 [-] ădŏlĕo, ēre, ădŏlŭi (qqf. ădŏlēvi), ădultum: - tr. - réduire en vapeur, transformer en vapeur, faire évaporer, faire brûler (pour un dieu), couvrir de vapeur, couvrir de fumée (le lieu que l'on veut honorer), honorer (par une offrande), enflammer, brûler, faire brûler.    - quinquaginta intus famulae, quibus ordine longam cura penum struere, et flammis adolere Penatis (= Penates), Virg. En. 1, 703: à l'intérieur, il y a cinquante femmes qui ont pour tâche de mettre en bon ordre la longue série de vivres et d'offrir un sacrifice aux Pénates (il s'agit de couvrir de la fumée des offrandes les tables de sacrifice).    - sanguine conspergunt aras adolentque altaria donis, Lucr. 4, 1237: ils arrosent de sang les autels et les couvrent de la fumée de leurs offrandes.    - castis adolet dum altaria taedis et juxta genitorem adstat Lavinia virgo, visa (est) longis comprendere crinibus ignem, Virg. En. 7: alors que la jeune fille Lavinia met le feu aux autels avec de chastes torches et se trouve près de son père, on voit ses longs cheveux prendre feu.    - cruore captivo adolere aras, Tac. A. 14, 30: arroser les autels du sang des prisonniers.    - ut leves stipulae demptis adolentur aristis [...] sic pectore toto uritur, Ov. M. 1, 492: de même que le chaume léger brûle après la récolte du blé [...], de même (le dieu) brûle de toute son âme. [st1]2 [-] adolĕo, ēre: exhaler une odeur, sentir.    - unde hic, amabo, unguenta adolent? Plaut. Cas.: [d'où vient, s'il te plaît, qu'ici des onguents répandent du parfum?] = s'il te plaît, d'où vient cette odeur de parfum?
    * * *
    [st1]1 [-] ădŏlĕo, ēre, ădŏlŭi (qqf. ădŏlēvi), ădultum: - tr. - réduire en vapeur, transformer en vapeur, faire évaporer, faire brûler (pour un dieu), couvrir de vapeur, couvrir de fumée (le lieu que l'on veut honorer), honorer (par une offrande), enflammer, brûler, faire brûler.    - quinquaginta intus famulae, quibus ordine longam cura penum struere, et flammis adolere Penatis (= Penates), Virg. En. 1, 703: à l'intérieur, il y a cinquante femmes qui ont pour tâche de mettre en bon ordre la longue série de vivres et d'offrir un sacrifice aux Pénates (il s'agit de couvrir de la fumée des offrandes les tables de sacrifice).    - sanguine conspergunt aras adolentque altaria donis, Lucr. 4, 1237: ils arrosent de sang les autels et les couvrent de la fumée de leurs offrandes.    - castis adolet dum altaria taedis et juxta genitorem adstat Lavinia virgo, visa (est) longis comprendere crinibus ignem, Virg. En. 7: alors que la jeune fille Lavinia met le feu aux autels avec de chastes torches et se trouve près de son père, on voit ses longs cheveux prendre feu.    - cruore captivo adolere aras, Tac. A. 14, 30: arroser les autels du sang des prisonniers.    - ut leves stipulae demptis adolentur aristis [...] sic pectore toto uritur, Ov. M. 1, 492: de même que le chaume léger brûle après la récolte du blé [...], de même (le dieu) brûle de toute son âme. [st1]2 [-] adolĕo, ēre: exhaler une odeur, sentir.    - unde hic, amabo, unguenta adolent? Plaut. Cas.: [d'où vient, s'il te plaît, qu'ici des onguents répandent du parfum?] = s'il te plaît, d'où vient cette odeur de parfum?
    * * *
        Adoleo, adoles, pen. cor. adolui et adoleui, adultum, adolere. Enflamber, Brusler, Sacrifier.
    \
        Adoleri in Passiuo, pro Incendi. Plin. Estre bruslé.

    Dictionarium latinogallicum > adoleo

  • 2 famula

    fămŭla, ae, f. → famulus.
    * * *
    fămŭla, ae, f. → famulus.
    * * *
        Famula, famulae, pen. cor. Cic. Servante, Chambriere, Meschine.
    \
        Immunes operum famulae. Ouid. Qui ne font rien, et ne besongnent point.
    \
        Vrgent famulas laboribus. Ouid. Contraignent et pressent de besongner.

    Dictionarium latinogallicum > famula

  • 3 penus

    pĕnŭs, i et ūs, m. f. et pĕnŭs, ŏris ou pĕnum, i, n.    - gén. arch. pĕnĕris et pĕnĭtĕris, cf. Gell. 4, 1, 2 --- le nom. usuel est penus et les autres cas participent aux diverses déclinaisons. [st1]1 [-] provisions de bouche, comestibles.    - quinquaginta intus famulae, quibus ordine longam cura penum struere, et flammis adolere Penatis (= Penates), Virg. En. 1, 703: à l'intérieur, il y a cinquante femmes qui ont pour tâche de mettre en bon ordre la longue série de vivres et d'offrir un sacrifice aux Pénates (il s'agit de couvrir de la fumée des offrandes les tables de sacrifice).    - Plaut. Ps. 178 (m.); 228 (n.) ; Lucil. d. NON. 219, 29 (f.) ; Dig. 33, 9 (f.); Cic. Nat. 2, 68 (n.). [st1]2 [-] garde-manger.    - Pers. 3, 73. [st1]3 [-] sanctuaire du temple de Vesta.    - Fest. 250 ; P. Fest. 251.
    * * *
    pĕnŭs, i et ūs, m. f. et pĕnŭs, ŏris ou pĕnum, i, n.    - gén. arch. pĕnĕris et pĕnĭtĕris, cf. Gell. 4, 1, 2 --- le nom. usuel est penus et les autres cas participent aux diverses déclinaisons. [st1]1 [-] provisions de bouche, comestibles.    - quinquaginta intus famulae, quibus ordine longam cura penum struere, et flammis adolere Penatis (= Penates), Virg. En. 1, 703: à l'intérieur, il y a cinquante femmes qui ont pour tâche de mettre en bon ordre la longue série de vivres et d'offrir un sacrifice aux Pénates (il s'agit de couvrir de la fumée des offrandes les tables de sacrifice).    - Plaut. Ps. 178 (m.); 228 (n.) ; Lucil. d. NON. 219, 29 (f.) ; Dig. 33, 9 (f.); Cic. Nat. 2, 68 (n.). [st1]2 [-] garde-manger.    - Pers. 3, 73. [st1]3 [-] sanctuaire du temple de Vesta.    - Fest. 250 ; P. Fest. 251.
    * * *
        Penus, peni, peno, secundae declinationis: vel Penus, huius penus, quartae, masculini vel foeminini generis est. Plaut. La provision de la maison.

    Dictionarium latinogallicum > penus

  • 4 famula

        famula ae, f    [famulus], a maid-servant, handmaid, female slave: virtus famula fortunae: famulae Iovis aves, Iu.— An attendant in a temple: tibi hanc famulam voveo, V.
    * * *
    slave (female), maid, handmaiden, maid-servant; temple attendant

    Latin-English dictionary > famula

  • 5 paratus [1]

    1. parātus, a, um, PAdi. (1. paro), I) bereit, bereitstehend, in Bereitschaft (stehend od. gesetzt), 1) im allg.: domus, bereit zur Aufnahme (der Heimatlosen), Verg.: u. so sedes, Verg.: mors, vorbereiteter, Ov.: victoria, leicht gewonnener, Liv.: prompta et parata in agendo et in respondendo celeritas, Cic.: paratum id (cognomen) quidem et in medio positum (gewöhnlicher u. allbekannter), novum tamen, Plin. pan.: obvius et paratus umor occurrit, Plin. ep.: tibi erunt parata verba, huic homini verbera, Ter.: cetera, quotiescumque voletis, et hoc loco et aliis parata vobis erunt, Cic.: quos locos multā commentatione atque meditatione paratos atque expeditos habere debetis, bereit u. fertig zur Hand haben, Cic.: philosophi habent paratum (in Bereitschaft, bei der Hand), quid de quaque re dicant, Cic.: m. ad u. Akk., famulae ad talia sacra paratae, bereitstehend, angestellt, Ov. met. 14, 311. – 2) zu etw. bereit, a) v. lebl. Subjj., m. ad u. Akk., omnia sibi esse ad bellum apta ac parata, in bester Bereitschaft, Caes.: m. in u. Akk., rictus in verba paratus, zum Sprechen bereit, eben im Begriff zu sprechen, Ov.: m. Dat., parata semper appulsui frons (prorae), Tac. – b) v. Pers., zu etw. bereit, gerüstet, geneigt, bereitwillig, entschlossen, auf etw. gefaßt, animo paratus, Caes. (u. so ita sum animo paratus, ut etc., Planc. in Cic. ep.: u. ut animo parati essent in posterum [für die nächste Zukunft], Caes.): animo paratior, Auct. b. Alex.: sese esse paratos, Auct. b. Afr.: omnium esse militum paratissimos animos, Caes.: m. ad u. Akk., ad omnia mulieris negotia paratus, Cic.: paratus ad omnem eventum, Cic.: paratus ad navigandum, bereit, sich einzuschiffen, Cic.: navis parata ad navigandum, zum Auslaufen bereit, Caes.: animo ad dimicandum paratum esse, Caes. (u. so tam paratus ad dimicandum animus [hostium], ut etc., Caes.): paratiores ad omnia pericula subeunda esse, Caes.: homo ad omne facinus paratissimus, Cic.: esse ad bellum gerendum paratissimum, Caes.: m. in u. Akk., in omne obsequium, Suet., in obsequium parentis, Tac. dial.: in novas res, Tac.: m. Dat., acies parata neci, Verg.: miles paratus omni loco castris ponendis, Liv.: athleta certamini paratior, Quint.: miles ipsi adeo paratus (ergeben), ut etc., Tac.: m. Infin., id quod parati sunt facere, Cic.: se iterum paratum esse decertare, Caes.: vos servire magis quam imperare parati estis, Sall.: quod pericula subire paratissimus fueris, Cic.: m. in u. Akk. u. m. Infin. zugl., in utrumque paratus, seu versare dolos seu certae occumbere morti, Verg. – II) prägn., wohl ausgerüstet, a) eig.: wohlversehen, wohlgerüstet, kampfgerüstet, schlagfertig (oft mit instructus verb.), exercitus paratus atque instructus, Caes.: instructus paratusque, Liv.: classis instructa parataque, Liv.: instructi paratique, Liv.: parati in armis erant, Caes.: naves paratissimae atque omni genere armorum ornatissimae, Caes.: provincia omnium civitatum consensu paratissima, zum Kampf völlig gerüstet, Cic.: im Bilde, fortitudo satis est instructa, parata, armata (gewappnet) per se, Cic.: m. Abl., qui scutis telisque parati ornatique sunt, Cic.: adulescens et equitatu et peditatu et pecuniā paratus, Cic.: m. ab (von seiten) u. Abl., si paratior ab exercitu esses, wärest du besser gerüstet, Cael. in Cic. ep.: cum deûm benignitate ab omni re (in jeder Hinsicht) sumus paratiores, Planc. in Cic. ep.: m. contra u. Akk., im Bilde, optime contra fortunam paratus armatusque, gegen die Schläge des Schicksals gerüstet u. gewappnet, Cic. ep. 5, 13, 1. – b) übtr., gehörig gerüstet, vorbereitet, wohl bewandert, geschult, verb. paratus atque instructus, Cic.: paratus et meditatus, paratus meditatusque, Cic.: itane huc paratus advenis? Ter.: m. ad u. Akk., ut ad partes (zu seiner Rolle) paratus veniat, Varro: Hernicos ad partes (ihrer Rolle) paratos esse, Liv.: ad permovendos animos instructi et parati, Cic.: quo paratior ad usum forensem promptiorque esse possim, Cic.: m. in u. Akk., in suam mortem paratissimus, Sen. contr. 7, 3 (18), 3: in omnes causas paratus, Quint. 10, 5, 12: m. in u. Abl., in iure paratissimus, Cic.: homines in rebus maritimis ornatissimi paratissimique, Cic.: m. Abl., paratus simulatione, ein Meister in der Verstellung, Tac. Agr. 42.

    lateinisch-deutsches > paratus [1]

  • 6 suscipio

    suscipio, cēpi, ceptum, ere (sus u. capio), auf od. über sich nehmen, I) als Träger, A) eig., tragen, stützen, aufrecht erhalten, fulturae, quibus theatrum suscipitur, Plin. ep.: lapideae moles, quibus porticus et capacia populorum tecta suscipimus, Sen. – B) übtr.: 1) stützen, verteidigen, sich einer Pers. od. Sache annehmen, famam defuncti, Plin. ep.: alqm, Vatin. in Cic. ep.: reum, Quint. – 2) als Träger über oder auf sich nehmen, einer Sache sich unterziehen, a) um zu handeln, bald = über sich nehmen, auf sich nehmen, sich unterziehen, annehmen, bald = tun, verrichten, anfangen, beginnen usw., bes. wenn es freiwillig und ungebeten geschieht, im Ggstz. zu recipere, übernehmen, was einem aufgetragen wird, vel neglegentiae in susceptis rebus vel perfidiae in receptis, Cic.: seu iniuncta seu suscepta foret militia, Liv.: iter Asiaticum, Cic.: bellum, Cic.: negotium, Cic.: officium (ein Amt), Quint.: imperia (Kommandos) neben magistratus gerere, Lact.: onus, Cic. (s. onusno. II, A, a): salutem rei publicae, Cic.: personam viri boni, Cic.: diversam partem, Tac.: consilium, einen Entschluß fassen, Cic.: cogitationem, quidnam etc., darüber nachdenken, Cic.: odium, Haß fassen, Nep.: benevolentiam, Cic.: patrocinium voluptatis, Cic.: causam, Cic.: auch sibi propugnationem, Cic.: sibi auctoritatem, Cic.: pro me uno susceptum est, Cic.: votum, Liv.: maleficium, Liv.: so auch scelus in se, Cic.: vota pro alqo, G. tun, Liv.: vota in proximum lustrum, Suet.: prodigia, als wirkliche Äußerungen göttl. Zornes ansehen und auf sich beziehen, also als gültig ansehen (anerkennen), Liv.: sacra peregrina, annehmen, Cic.: religiones, abergläubische Besorgnisse in sich aufkommen lassen, in sich wecken (Ggstz. religiones deponere), Cic.: coniugia, sich Heiraten (den Pflichten u. Lasten der Ehe) unterziehen, Tac.: pulvinar, das Speisebett bereiten, die Göttermahlzeit ordnen, veranstalten, Liv.: severitatem, anwenden, gebrauchen, handhaben, Cic.: so auch orationem, Cic.: impudentiam, Cic.: suscepit vita, ut etc., hat eingeführt, daß usw., Cic.: ferias, einsetzen, Varro: maculam alci, zufügen, macula huic imperio suscipiatur, Cic. – b) um zu leiden, sich zuziehen, leiden, erdulden, sich unterziehen, maculam bello superiore, Cic. culpam, Cic.: poenam, Cic.: pericula, Cic. inimicitias (Ggstz. amicitias deponere), Cic. laborem, Cic.: laborem frustra, Cic.: sumptum, Cic.: odium, Cic.: invidiam, Cic.: dolorem, sich dem Schm. überlassen, Cic.: magnam molestiam, Cic.: nauseae molestiam, Cic.: aliquas propter amicitiam molestias, Cic.: aes alienum, Cic.: mortem pro parentibus, pro liberis, pro deo, Lact.: suscipit mortem pro nobis (v. Christus), Lact.: alqm inimicum, sich zum Feinde machen, Brut. in Cic. ep. – II) als Empfangender aufnehmen, an sich nehmen, auffangen, A) eig.: dominam ruentem, die fallende auffangen, Verg.: so auch suscipiunt famulae, Verg.: flumen, Prop.: aquam, in den Mund nehmen, Ov.: ex edito desiliens aqua suscepta marmore albescit, Plin. ep. – Insbes.: a) alqm, ein neugeborenes Kind von der Erde aufnehmen und so als das seinige anerkennen und erziehen, in lucem editi et suscepti sumus, Cic.: puerum, Ter.: rem publicam, cui susceptus es, respicis, geboren bist, Cic.: dah. filium etc. suscepisse ex alqa, von einer bekommen-, mit ihr gezeugt haben, filiam ex te suscepi, Plaut.: liberos ex filia libertini suscepisse, Cic. – b) eine Person als Bürger, als Schüler aufnehmen, übernehmen, alqm in civitatem, Cic.: alqm docendum, erudiendum, Quint.: suscepti a se discipuli, Quint. – c) jmds. sich annehmen, jmd. in Schutz nehmen, susc. plebem et adversus publicam disciplinam defendere, Cod. Iust. 9, 30, 1. – dah. Partiz. subst., susceptus, ī, m., der vor Gericht in Schutz Genommene, der Klient (Ggstz. patronus), Symm. epist. 5, 39 (41). Amm. 30, 4, 14. Cod. Iust. 12, 22, 1: Plur., Amm. 17, 10, 3. Augustin. epist. 149, 16. Serv. Verg. Aen. 6, 609. – d) jmd. in die Kur nehmen (v. Arzte); dah. Partiz. subst., susceptus, ī, m., der Patient, Cassian. de coenob. inst. 10, 7 u. 14. – e) empfangen, bekommen, in Empfang nehmen, pecuniam, ICt.: morbos, Lucr.: cicatrices, Quint.: invidiam, sich verhaßt machen, Cic. – B) übtr.: a) als wahr annehmen, behaupten, zugestehen, sich gefallen lassen, quae si suscipimus, Cic.: quod in causa difficillimum est, suscipiunt, Cic. – b) etwas annehmen = für etwas empfänglich sein, consolationem, des Trostes fähig sein, Cic.: crimen, Cic. – c) versetzen, darauf antworten, das Wort nehmen, Varro u. Verg.: vollst. susc. sermonem, Quint. – / arch. succipio, wov. succipiunt Lucr. 4, 1242 (1250). Verg. Aen. 6, 249: Perf. succepit, Catull. 64, 101. Lucr. 5, 402. Verg. Aen. 1, 175. Vgl. Serv. Verg. Aen. 1, 144.

    lateinisch-deutsches > suscipio

  • 7 immunis

    immūnis, e [st2]1 [-] exempt de tout impôt, libre de toutes charges, dispensé de. [st2]2 [-] qui ne produit pas, qui ne donne rien, improductif. [st2]3 [-] qui n'aime pas donner, avare, égoïste. [st2]4 [-] exempt de, libre de.    - vobis inmunibus hujus esse mali dabitur, Ov. M. 8: quant à vous, il vous sera donné d'être exempts de ce malheur.    - immunis civitas, Cic.: ville franche.    - immunis belli urbs, Virg.: ville exempte des maux de la guerre.    - immunis militiā, Liv.: exempté du service militaire.
    * * *
    immūnis, e [st2]1 [-] exempt de tout impôt, libre de toutes charges, dispensé de. [st2]2 [-] qui ne produit pas, qui ne donne rien, improductif. [st2]3 [-] qui n'aime pas donner, avare, égoïste. [st2]4 [-] exempt de, libre de.    - vobis inmunibus hujus esse mali dabitur, Ov. M. 8: quant à vous, il vous sera donné d'être exempts de ce malheur.    - immunis civitas, Cic.: ville franche.    - immunis belli urbs, Virg.: ville exempte des maux de la guerre.    - immunis militiā, Liv.: exempté du service militaire.
    * * *
        Immunis, et hoc immune, pen. prod. Virg. Exempt de faire quelque charge, Immune.
    \
        Immunis non est virtus. Cic. Vertu n'est point oiseuse, Elle ne s'estime point exempte de besongner.
    \
        Immunis et Vectigalis, contraria. Cicero. Qui ne doibt point de tribut, Franc.
    \
        Agri immunes. Cic. Tenus en franc aleu. B.
    \
        Immunes agros, liberosque arare. Cic. Francs.
    \
        Immunes et liberae ciuitates. Cic. Franches.
    \
        Immunis, cum genitiuo: vt Immunis aratri. Ouid. Qui ne tira jamais à la charue.
    \
        Boni alicuius immunis. Ouid. Qui n'est point participant de quelque bien, Privé de quelque bien.
    \
        - vobis immunibus huius Esse mali dabitur. Ouid. Vous serez exempts de ceste peine.
    \
        Manus immunis. Horat. Innocente, Qui n'est coulpable d'aucun mal.
    \
        Operum immunes famulae. Ouid. Oiseuses, Qui ne font rien.
    \
        Scelerum immunis. Stat. Qui n'a commis aucune meschanceté.
    \
        Immunis, cum ablatiuo: vt Immunis militia. Liu. Exempt d'aller à la guerre.
    \
        Metu immunis. Seneca. Qui est sans paour.

    Dictionarium latinogallicum > immunis

  • 8 ineo

    ĭnĕo, īre, ĭī (qqf. īvī), ĭtum - tr. et intr. - [st2]1 [-] entrer dans, aller dans, aller vers, aller à. [st2]2 [-] entrer (en charge). [st2]3 [-] prendre, exécuter, adopter. [st2]4 [-] commencer, entreprendre, se mettre à, s’engager dans. [st2]5 [-] pénétrer (sexuellement), avoir des relations avec, être l'amant de; en parl. des animaux - s'accoupler avec, saillir.    - popinas inibat: il allait dans les cabarets.    - inire (in) urbem: entrer dans la ville.    - au passif - nemus nullis illud initur equis, Ov. F. 3: aucun cheval ne pénètre dans ce bois.    - prima Romanis inita provinciarum, Liv. 28: la première de ces provinces où les Romains aient pénétré.    - inire consilium: former un projet, prendre une résolution, prendre un parti.    - inire formam vitae, Tac.: adopter un genre de vie.    - inire viam: - [abcl]a - se mettre en route. - [abcl]b - trouver un moyen.    - ineamus viam aliquam, qua utri utris imperent, decerni possit, Liv. 1: trouvons un moyen qui puisse décider lequel des deux doit commander à l'autre.    - inire magistratum: entrer en charge.    - consulatum inire: prendre possession du consulat.    - ineunte aetate ou ab ineunte aetate, Cic.: dès l'âge le plus tendre.    - anno ineunte, Suet.: au commencement de l'année.    - tertiā initā vigiliā: au début de la troisième veille.    - initā hieme: au commencement de l'hiver.    - Petrus, cum aliquo societate initā: - [abcl]a - Pierre, après s'être rallié à qqn (après avoir fait alliance avec qqn). - [abcl]b - Pierre, après s'être associé à qqn.    - Nabarzanes, cum Besso inauditi antea facinoris societate inita, Curt.: Nabarzanes, qui s'était associé à Bessus pour un forfait jusqu'alors inouï.    - inita cum Antonio et Lepido societate, Philippense bellum, duplici proelio transegit, Suet. Aug.: après avoir fait alliance avec Antoine et Lépide, il termina en deux batailles la guerre contre Philippe.    - inire proelium: entamer (engager) le combat.    - rationem inire: - [abcl]a - dresser un plan, imaginer un expédient. - [abcl]b - faire un calcul, calculer, supputer.    - inire rationem quemadmodum, Cic.: prendre ses mesures pour que.    - consilia inibat quemadmodum ab Gergovia discederet, Caes. BG. 7: il songeait aux moyens de quitter Gergovie.    - inire gratiam ab aliquo (apud aliquem): se ménager l’amitié (la faveur) de qqn, acquérir les bonnes grâces de qqn.    - numerum inire: évaluer le nombre, calculer le nombre    - numerus interfectorum haud facile iniri potuit, Liv. 38: on ne put facilement évaluer le nombre de tués.    - inire somnum, Virg.: s'endormir.    - quod reginam ineo? Suet.: est-ce parce que je suis l'amant d'une reine?    - vacca aenea ab agresti tauro inita, Liv. 41: vache de bronze saillie par un taureau sauvage.
    * * *
    ĭnĕo, īre, ĭī (qqf. īvī), ĭtum - tr. et intr. - [st2]1 [-] entrer dans, aller dans, aller vers, aller à. [st2]2 [-] entrer (en charge). [st2]3 [-] prendre, exécuter, adopter. [st2]4 [-] commencer, entreprendre, se mettre à, s’engager dans. [st2]5 [-] pénétrer (sexuellement), avoir des relations avec, être l'amant de; en parl. des animaux - s'accoupler avec, saillir.    - popinas inibat: il allait dans les cabarets.    - inire (in) urbem: entrer dans la ville.    - au passif - nemus nullis illud initur equis, Ov. F. 3: aucun cheval ne pénètre dans ce bois.    - prima Romanis inita provinciarum, Liv. 28: la première de ces provinces où les Romains aient pénétré.    - inire consilium: former un projet, prendre une résolution, prendre un parti.    - inire formam vitae, Tac.: adopter un genre de vie.    - inire viam: - [abcl]a - se mettre en route. - [abcl]b - trouver un moyen.    - ineamus viam aliquam, qua utri utris imperent, decerni possit, Liv. 1: trouvons un moyen qui puisse décider lequel des deux doit commander à l'autre.    - inire magistratum: entrer en charge.    - consulatum inire: prendre possession du consulat.    - ineunte aetate ou ab ineunte aetate, Cic.: dès l'âge le plus tendre.    - anno ineunte, Suet.: au commencement de l'année.    - tertiā initā vigiliā: au début de la troisième veille.    - initā hieme: au commencement de l'hiver.    - Petrus, cum aliquo societate initā: - [abcl]a - Pierre, après s'être rallié à qqn (après avoir fait alliance avec qqn). - [abcl]b - Pierre, après s'être associé à qqn.    - Nabarzanes, cum Besso inauditi antea facinoris societate inita, Curt.: Nabarzanes, qui s'était associé à Bessus pour un forfait jusqu'alors inouï.    - inita cum Antonio et Lepido societate, Philippense bellum, duplici proelio transegit, Suet. Aug.: après avoir fait alliance avec Antoine et Lépide, il termina en deux batailles la guerre contre Philippe.    - inire proelium: entamer (engager) le combat.    - rationem inire: - [abcl]a - dresser un plan, imaginer un expédient. - [abcl]b - faire un calcul, calculer, supputer.    - inire rationem quemadmodum, Cic.: prendre ses mesures pour que.    - consilia inibat quemadmodum ab Gergovia discederet, Caes. BG. 7: il songeait aux moyens de quitter Gergovie.    - inire gratiam ab aliquo (apud aliquem): se ménager l’amitié (la faveur) de qqn, acquérir les bonnes grâces de qqn.    - numerum inire: évaluer le nombre, calculer le nombre    - numerus interfectorum haud facile iniri potuit, Liv. 38: on ne put facilement évaluer le nombre de tués.    - inire somnum, Virg.: s'endormir.    - quod reginam ineo? Suet.: est-ce parce que je suis l'amant d'une reine?    - vacca aenea ab agresti tauro inita, Liv. 41: vache de bronze saillie par un taureau sauvage.
    * * *
        Ineo, inis, iniui, initum, pen. cor. inire. Plaut. Entrer dedens, Entrer ens.
    \
        Iniit te vnquam febris? Plaut. La fievre n'entra elle jamais en toy? N'euz tu jamais la fievre?
    \
        AEstimationem alicuius rei inire. Seneca. Faire l'estimation, Estimer et priser.
    \
        Veram hominis aestimationem inire. Seneca. L'estimer au vray, L'estimer tel qu'il est, Le priser ce qu'il vault.
    \
        Beneficium verbis initum dudum, nunc re comprobes. Terent. Commencé ja long temps y a.
    \
        Causam aut rationem alicuius rei inire. Liu. Trouver la raison pourquoy quelque chose se faict.
    \
        Certamen inire. Cic. Commencer le combat, Entrer au combat.
    \
        Connubia famulae inire. Ouid. Se marier à une servante.
    \
        Consilium inire de re aliqua. Plaut. Consulter et adviser de quelque chose.
    \
        Consilium cum aliquo inire. Cic. Consulter avec luy, Prendre conseil et advis.
    \
        Consilium multae calliditatis init. Ouid. Il s'advisa d'une grande finesse.
    \
        Consulatum inire. Caes. Liu. Commencer à exercer l'office de Consul.
    \
        Conuiuium inire. Cic. Aller au banquet.
    \
        Cubile alicuius inire. Cic. Coucher avec la femme d'aucun.
    \
        Cursum inire. Cic. Commencer sa course.
    \
        Dapes inire cum aliquo. Stat. Aller ou venir au banquet et fetin avec aucun, S'asseoir à table au banquet avec, etc.
    \
        Domos ignotas inire. Ouid. Entrer dedens.
    \
        Foedus inire. Propert. Faire alliance.
    \
        Gratiam ab aliquo inire. Cic. Acquerir la bonne grace et amitié d'aucun, Acquerir un ami pour luy avoir faict quelque plaisir.
    \
        Gratiam cum bonis omnibus inire. Cic. Acquerir l'amitié de touts les gens de bien.
    \
        Falsam gratiam inire. Terent. Acquerir des amis feincts.
    \
        Honorem inire. Sueto. Commencer à exercer quelque estat et dignité.
    \
        Imperia alicuius inire. Stat. Servir et estre subject à aucun, Obeir, Estre en subjection.
    \
        Inducias inire. Plin. iunior. Faire treves.
    \
        Limen vitae inire. Lucret. Naistre.
    \
        Magistratum inire. Cic. Commencer à exercer quelque Magistrat, estat, office, ou dignité, Entrer en un magistrat.
    \
        Mensuras agrorum inire. Columel. Mesurer combien chasque champ contient.
    \
        Munus alicuius inire. Virgil. Faire la charge et l'office d'aucun.
    \
        Nexum inire. Liu. Estre lié et emprisonné. Vide Nexus in NECTO.
    \
        Numerum inire. Liu. Nombrer.
    \
        Pastum inire. Plaut. Aller paistre.
    \
        Pericula praeliorum inire. Cic. Se mettre au dangers.
    \
        Poenam suam inire. Ouid. Aller contre son mal, Quand quelcun fait quelque chose, laquelle puis apres luy tourne à peine et ennuy.
    \
        Pugnam et praelium inire. Plaut. Aller au combat, Commencer le combat.
    \
        Rationem inire. Terent. Cercher, adviser, et regarder le moyen et la maniere de faire quelque chose.
    \
        Rationem inire. Cic. Faire compte.
    \
        Inita subductaque ratione. Cic. Apres avoir bien pensé et repensé.
    \
        Vix rationem inire posse, vtrum ab se audacius, an fugacius ab hostibus geratur bellum. Liu. A grand peine peult il penser et arrester en soymesme, etc.
    \
        Aliquid inire cum ratione. Terent. Penser à quelque chose, et y regarder devant que la commencer.
    \
        Societatem inire cum aliquo. Plancus ad Ciceronem. S'accompaigner avec luy.
    \
        Inire somnum. Virgil. S'endormir.
    \
        Inire suffragia. Liu. S'assembler pour faire les brigues, et donner sa voix en quelque election de Magistrat.
    \
        Multas inire vias. Ouid. Aller par beaucoup de chemin et de voyes.
    \
        Inite viam. Cic. Partez, Allez vous en.
    \
        Viam inire, pro Inire rationem. Liu. Cercher et regarder le moyen de faire quelque chose.
    \
        Inire. Virgil. Commencer.
    \
        Inire. Plin. Monter sur une femelle, Chaucher.

    Dictionarium latinogallicum > ineo

  • 9 paratus

    1. parātus, a, um, PAdi. (1. paro), I) bereit, bereitstehend, in Bereitschaft (stehend od. gesetzt), 1) im allg.: domus, bereit zur Aufnahme (der Heimatlosen), Verg.: u. so sedes, Verg.: mors, vorbereiteter, Ov.: victoria, leicht gewonnener, Liv.: prompta et parata in agendo et in respondendo celeritas, Cic.: paratum id (cognomen) quidem et in medio positum (gewöhnlicher u. allbekannter), novum tamen, Plin. pan.: obvius et paratus umor occurrit, Plin. ep.: tibi erunt parata verba, huic homini verbera, Ter.: cetera, quotiescumque voletis, et hoc loco et aliis parata vobis erunt, Cic.: quos locos multā commentatione atque meditatione paratos atque expeditos habere debetis, bereit u. fertig zur Hand haben, Cic.: philosophi habent paratum (in Bereitschaft, bei der Hand), quid de quaque re dicant, Cic.: m. ad u. Akk., famulae ad talia sacra paratae, bereitstehend, angestellt, Ov. met. 14, 311. – 2) zu etw. bereit, a) v. lebl. Subjj., m. ad u. Akk., omnia sibi esse ad bellum apta ac parata, in bester Bereitschaft, Caes.: m. in u. Akk., rictus in verba paratus, zum Sprechen bereit, eben im Begriff zu sprechen, Ov.: m. Dat., parata semper appulsui frons (prorae), Tac. – b) v. Pers., zu etw. bereit, gerüstet, geneigt, bereitwillig, entschlossen, auf etw. gefaßt, animo paratus, Caes. (u. so ita sum animo paratus, ut etc., Planc. in Cic. ep.: u. ut animo parati es-
    ————
    sent in posterum [für die nächste Zukunft], Caes.): animo paratior, Auct. b. Alex.: sese esse paratos, Auct. b. Afr.: omnium esse militum paratissimos animos, Caes.: m. ad u. Akk., ad omnia mulieris negotia paratus, Cic.: paratus ad omnem eventum, Cic.: paratus ad navigandum, bereit, sich einzuschiffen, Cic.: navis parata ad navigandum, zum Auslaufen bereit, Caes.: animo ad dimicandum paratum esse, Caes. (u. so tam paratus ad dimicandum animus [hostium], ut etc., Caes.): paratiores ad omnia pericula subeunda esse, Caes.: homo ad omne facinus paratissimus, Cic.: esse ad bellum gerendum paratissimum, Caes.: m. in u. Akk., in omne obsequium, Suet., in obsequium parentis, Tac. dial.: in novas res, Tac.: m. Dat., acies parata neci, Verg.: miles paratus omni loco castris ponendis, Liv.: athleta certamini paratior, Quint.: miles ipsi adeo paratus (ergeben), ut etc., Tac.: m. Infin., id quod parati sunt facere, Cic.: se iterum paratum esse decertare, Caes.: vos servire magis quam imperare parati estis, Sall.: quod pericula subire paratissimus fueris, Cic.: m. in u. Akk. u. m. Infin. zugl., in utrumque paratus, seu versare dolos seu certae occumbere morti, Verg. – II) prägn., wohl ausgerüstet, a) eig.: wohlversehen, wohlgerüstet, kampfgerüstet, schlagfertig (oft mit instructus verb.), exercitus paratus atque instructus, Caes.: instructus paratusque, Liv.: classis instructa parataque, Liv.: instructi paratique, Liv.: para-
    ————
    ti in armis erant, Caes.: naves paratissimae atque omni genere armorum ornatissimae, Caes.: provincia omnium civitatum consensu paratissima, zum Kampf völlig gerüstet, Cic.: im Bilde, fortitudo satis est instructa, parata, armata (gewappnet) per se, Cic.: m. Abl., qui scutis telisque parati ornatique sunt, Cic.: adulescens et equitatu et peditatu et pecuniā paratus, Cic.: m. ab (von seiten) u. Abl., si paratior ab exercitu esses, wärest du besser gerüstet, Cael. in Cic. ep.: cum deûm benignitate ab omni re (in jeder Hinsicht) sumus paratiores, Planc. in Cic. ep.: m. contra u. Akk., im Bilde, optime contra fortunam paratus armatusque, gegen die Schläge des Schicksals gerüstet u. gewappnet, Cic. ep. 5, 13, 1. – b) übtr., gehörig gerüstet, vorbereitet, wohl bewandert, geschult, verb. paratus atque instructus, Cic.: paratus et meditatus, paratus meditatusque, Cic.: itane huc paratus advenis? Ter.: m. ad u. Akk., ut ad partes (zu seiner Rolle) paratus veniat, Varro: Hernicos ad partes (ihrer Rolle) paratos esse, Liv.: ad permovendos animos instructi et parati, Cic.: quo paratior ad usum forensem promptiorque esse possim, Cic.: m. in u. Akk., in suam mortem paratissimus, Sen. contr. 7, 3 (18), 3: in omnes causas paratus, Quint. 10, 5, 12: m. in u. Abl., in iure paratissimus, Cic.: homines in rebus maritimis ornatissimi paratissimique, Cic.: m. Abl., paratus simulatione, ein Meister in der Verstellung, Tac. Agr.
    ————
    42.
    ————————
    2. parātus, ūs, m. (paro), die Zubereitung, die Zurüstung, die Einrichtung, die Anstalten, necessarius vitae cultus aut paratus, Cic. de fin. 5, 53: ille occulti paratus sacri, Liv.: triumphi, Ov.: funebris, Tac.: militum et armorum, Sall.: Tyrios induta paratus, Kleidung, Anzug, Ov.: largis paratibus uti, prächtige Kleidung, prächtiger Anzug, Schmuck, Ov. epist. 15 (16), 191: nihil severum, ne miserum quidem ex tanto paratu (all dem Wesen der Welt) putat, Sen.: omisso paratu invadendae Syriae, Tac. hist. 2, 59 (vgl. Heräus z. St.).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > paratus

  • 10 suscipio

    suscipio, cēpi, ceptum, ere (sus u. capio), auf od. über sich nehmen, I) als Träger, A) eig., tragen, stützen, aufrecht erhalten, fulturae, quibus theatrum suscipitur, Plin. ep.: lapideae moles, quibus porticus et capacia populorum tecta suscipimus, Sen. – B) übtr.: 1) stützen, verteidigen, sich einer Pers. od. Sache annehmen, famam defuncti, Plin. ep.: alqm, Vatin. in Cic. ep.: reum, Quint. – 2) als Träger über oder auf sich nehmen, einer Sache sich unterziehen, a) um zu handeln, bald = über sich nehmen, auf sich nehmen, sich unterziehen, annehmen, bald = tun, verrichten, anfangen, beginnen usw., bes. wenn es freiwillig und ungebeten geschieht, im Ggstz. zu recipere, übernehmen, was einem aufgetragen wird, vel neglegentiae in susceptis rebus vel perfidiae in receptis, Cic.: seu iniuncta seu suscepta foret militia, Liv.: iter Asiaticum, Cic.: bellum, Cic.: negotium, Cic.: officium (ein Amt), Quint.: imperia (Kommandos) neben magistratus gerere, Lact.: onus, Cic. (s. onus no. II, A, a): salutem rei publicae, Cic.: personam viri boni, Cic.: diversam partem, Tac.: consilium, einen Entschluß fassen, Cic.: cogitationem, quidnam etc., darüber nachdenken, Cic.: odium, Haß fassen, Nep.: benevolentiam, Cic.: patrocinium voluptatis, Cic.: causam, Cic.: auch sibi propugnationem, Cic.: sibi auctoritatem, Cic.: pro me uno susceptum
    ————
    est, Cic.: votum, Liv.: maleficium, Liv.: so auch scelus in se, Cic.: vota pro alqo, G. tun, Liv.: vota in proximum lustrum, Suet.: prodigia, als wirkliche Äußerungen göttl. Zornes ansehen und auf sich beziehen, also als gültig ansehen (anerkennen), Liv.: sacra peregrina, annehmen, Cic.: religiones, abergläubische Besorgnisse in sich aufkommen lassen, in sich wecken (Ggstz. religiones deponere), Cic.: coniugia, sich Heiraten (den Pflichten u. Lasten der Ehe) unterziehen, Tac.: pulvinar, das Speisebett bereiten, die Göttermahlzeit ordnen, veranstalten, Liv.: severitatem, anwenden, gebrauchen, handhaben, Cic.: so auch orationem, Cic.: impudentiam, Cic.: suscepit vita, ut etc., hat eingeführt, daß usw., Cic.: ferias, einsetzen, Varro: maculam alci, zufügen, macula huic imperio suscipiatur, Cic. – b) um zu leiden, sich zuziehen, leiden, erdulden, sich unterziehen, maculam bello superiore, Cic. culpam, Cic.: poenam, Cic.: pericula, Cic. inimicitias (Ggstz. amicitias deponere), Cic. laborem, Cic.: laborem frustra, Cic.: sumptum, Cic.: odium, Cic.: invidiam, Cic.: dolorem, sich dem Schm. überlassen, Cic.: magnam molestiam, Cic.: nauseae molestiam, Cic.: aliquas propter amicitiam molestias, Cic.: aes alienum, Cic.: mortem pro parentibus, pro liberis, pro deo, Lact.: suscipit mortem pro nobis (v. Christus), Lact.: alqm inimicum, sich zum Feinde machen, Brut. in Cic. ep. –
    ————
    II) als Empfangender aufnehmen, an sich nehmen, auffangen, A) eig.: dominam ruentem, die fallende auffangen, Verg.: so auch suscipiunt famulae, Verg.: flumen, Prop.: aquam, in den Mund nehmen, Ov.: ex edito desiliens aqua suscepta marmore albescit, Plin. ep. – Insbes.: a) alqm, ein neugeborenes Kind von der Erde aufnehmen und so als das seinige anerkennen und erziehen, in lucem editi et suscepti sumus, Cic.: puerum, Ter.: rem publicam, cui susceptus es, respicis, geboren bist, Cic.: dah. filium etc. suscepisse ex alqa, von einer bekommen-, mit ihr gezeugt haben, filiam ex te suscepi, Plaut.: liberos ex filia libertini suscepisse, Cic. – b) eine Person als Bürger, als Schüler aufnehmen, übernehmen, alqm in civitatem, Cic.: alqm docendum, erudiendum, Quint.: suscepti a se discipuli, Quint. – c) jmds. sich annehmen, jmd. in Schutz nehmen, susc. plebem et adversus publicam disciplinam defendere, Cod. Iust. 9, 30, 1. – dah. Partiz. subst., susceptus, ī, m., der vor Gericht in Schutz Genommene, der Klient (Ggstz. patronus), Symm. epist. 5, 39 (41). Amm. 30, 4, 14. Cod. Iust. 12, 22, 1: Plur., Amm. 17, 10, 3. Augustin. epist. 149, 16. Serv. Verg. Aen. 6, 609. – d) jmd. in die Kur nehmen (v. Arzte); dah. Partiz. subst., susceptus, ī, m., der Patient, Cassian. de coenob. inst. 10, 7 u. 14. – e) empfangen, bekommen, in Empfang nehmen, pecuniam, ICt.: morbos,
    ————
    Lucr.: cicatrices, Quint.: invidiam, sich verhaßt machen, Cic. – B) übtr.: a) als wahr annehmen, behaupten, zugestehen, sich gefallen lassen, quae si suscipimus, Cic.: quod in causa difficillimum est, suscipiunt, Cic. – b) etwas annehmen = für etwas empfänglich sein, consolationem, des Trostes fähig sein, Cic.: crimen, Cic. – c) versetzen, darauf antworten, das Wort nehmen, Varro u. Verg.: vollst. susc. sermonem, Quint. – arch. succipio, wov. succipiunt Lucr. 4, 1242 (1250). Verg. Aen. 6, 249: Perf. succepit, Catull. 64, 101. Lucr. 5, 402. Verg. Aen. 1, 175. Vgl. Serv. Verg. Aen. 1, 144.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > suscipio

  • 11 domina (domna, Ct.)

       domina (domna, Ct.) ae, f    [dominus], a mistress, dame, lady, she who rules (esp. in the house): rem dominae indicavit: famulae dominaeque suorum, O.: iuncti currum dominae subiere leones (i. e. Cybele), V.: Ditis, wife, V.—Fig., a mistress, lady: Fors domina campi: humanarum rerum, Fortuna: voluptates blandissimae dominae: Roma, H.— A sweetheart, Tb., Pr. — Poet.: hasta, that which conveys ownership, the auction spear, Iu.

    Latin-English dictionary > domina (domna, Ct.)

  • 12 immūnis (inm-)

        immūnis (inm-) e, adj.    [2 MV-], not bound, free from obligation, disengaged, unemployed: non est inhumana virtus neque inmunis, unsocial: sedens ad pabula, idle, V.: tellus, untilled, O.: operum famulae, O.—Making no return, without payment: te meis Immunem tingere poculis, gratis, H.—Making no contribution, unburdened, untaxed, not tributary: piratas inmunīs habere: sine foedere civitates: militiā, L.: eorum (portoriorum) Romani, L.: neque eras inmunis, neglected, O.— Fig., not sharing, free from, devoid of, without, apart from: urbs belli, V.: bos aratri, O.: necis, exempt from, O.: aequoris Arctos, not setting in, O.—Guiltless, pure: manus, H.

    Latin-English dictionary > immūnis (inm-)

  • 13 quīnquāgintā or L

        quīnquāgintā or L    num, fifty: annos ad quinquaginta natus: famulae, V.: cum ex CXXV iudicibus L referet.

    Latin-English dictionary > quīnquāgintā or L

  • 14 cachinno

    1.
    căchinno, āvi, ātum, 1, v. n. [like kachazô or kanchazô; Sanscr. kakk; and our titter, onomatop.], to laugh aloud, laugh immoderately.
    I.
    Lit. (class. but rare):

    famulae furtim cachinnant,

    Lucr. 4, 1176; 1, 919; 2, 976: ridere convivae;

    cachinnare ipse Apronius,

    Cic. Verr. 2, 3, 25, § 62; Suet. Vesp. 5; Aur. Vict. Epit. 28.—With the acc. of that which one laughs at:

    exitum meum cachinnant,

    App. M. 3, p. 132, 25.—
    * II.
    Poet. (v. Liddell and Scott under kachlazô, gelôs, gelasma, and Blomfield. Aesch. Prom. 90) of the sea, to plash, ripple, roar: suavisona echo crepitu clangente cachinnat, Att. ap. Non. p. 463, 16 (Trag. Rel. v. 572 Rib.).
    2.
    căchinno, ōnis, m. [1. cachinno], one who laughs violently, a laugher, derider, kanchastês, Pers. 1, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > cachinno

  • 15 collabor

    col-lābor ( conl-), lapsus (or labsus), 3, v. dep., to fall together, to fall in ruins; esp. of buildings, to fall in, fall from age (in the ante-Aug. period very rare; not in Cic., Hor., or Quint.).
    I.
    Prop., Liv. 35, 9, 3:

    moenia subito collapsa ruinā sunt,

    id. 29, 18, 17; Suet. Aug. 30; id. Claud. 25; id. Calig. 21:

    fastigium domūs collabitur,

    id. Caes. 81:

    qui collapsā jacuere ruinā,

    Sil. 7, 727:

    succisis asseribus collapsus pons,

    Liv. 44, 5, 6. postquam conlapsi cineres, Verg. A. 6, 226:

    eodem anno duodecim celebres Asiae urbes collapsae nocturno motu terrae,

    Tac. A. 2, 47:

    AEDES VETVSTATE COLLAPSA,

    Inscr. Orell. 26.—Of persons, to fall or sink down in a swoon or in death:

    suscipiunt famulae collapsaque membra Marmoreo referunt thalamo,

    Verg. A. 4, 391; 8, 584; Ov. M. 7, 826; 5, 96; 6, 295; Tac. A. 2, 31; Suet. Ner. 42; Curt. 4, 10, 19; 7, 6, 22; 8, 2, 39; Petr. 94; Val. Fl. 7, 152; Stat. Achill. 1, 195; cf.:

    ferro collapsa,

    Verg. A. 4, 664.—
    B.
    Transf.:

    ossa morbo collapsa,

    Verg. G. 3, 485: collapsa tempora, oculi concavi, temples fallen in or sunken, Cels. 2, 6:

    iter urinae senectute collapsum,

    id. 7, 26.—
    II.
    Trop. (very rare):

    in corruptelam suam,

    Plaut. Truc. 3, 2, 3:

    ira in se ipsa collapsa,

    Val. Max. 6, 2, 10:

    in fata,

    Cod. Just. 5, 14, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > collabor

  • 16 conlabor

    col-lābor ( conl-), lapsus (or labsus), 3, v. dep., to fall together, to fall in ruins; esp. of buildings, to fall in, fall from age (in the ante-Aug. period very rare; not in Cic., Hor., or Quint.).
    I.
    Prop., Liv. 35, 9, 3:

    moenia subito collapsa ruinā sunt,

    id. 29, 18, 17; Suet. Aug. 30; id. Claud. 25; id. Calig. 21:

    fastigium domūs collabitur,

    id. Caes. 81:

    qui collapsā jacuere ruinā,

    Sil. 7, 727:

    succisis asseribus collapsus pons,

    Liv. 44, 5, 6. postquam conlapsi cineres, Verg. A. 6, 226:

    eodem anno duodecim celebres Asiae urbes collapsae nocturno motu terrae,

    Tac. A. 2, 47:

    AEDES VETVSTATE COLLAPSA,

    Inscr. Orell. 26.—Of persons, to fall or sink down in a swoon or in death:

    suscipiunt famulae collapsaque membra Marmoreo referunt thalamo,

    Verg. A. 4, 391; 8, 584; Ov. M. 7, 826; 5, 96; 6, 295; Tac. A. 2, 31; Suet. Ner. 42; Curt. 4, 10, 19; 7, 6, 22; 8, 2, 39; Petr. 94; Val. Fl. 7, 152; Stat. Achill. 1, 195; cf.:

    ferro collapsa,

    Verg. A. 4, 664.—
    B.
    Transf.:

    ossa morbo collapsa,

    Verg. G. 3, 485: collapsa tempora, oculi concavi, temples fallen in or sunken, Cels. 2, 6:

    iter urinae senectute collapsum,

    id. 7, 26.—
    II.
    Trop. (very rare):

    in corruptelam suam,

    Plaut. Truc. 3, 2, 3:

    ira in se ipsa collapsa,

    Val. Max. 6, 2, 10:

    in fata,

    Cod. Just. 5, 14, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > conlabor

  • 17 expedio

    ex-pĕdĭo, īvi or ĭi, ītum, 4 (archaic fut. expedibo, Enn., Pac., Att., and Pompon. ap. Non. 505, 15 sq.; 477, 2; Plaut. Truc. 1, 2, 36), v. a. [pes], orig., to free the feet, i. e. from a snare; hence, in gen., to extricate, disengage, let loose, set free, liberate any thing entangled, involved (class.; esp. freq. in the trop. signif.; syn.: extrico, enodo, enucleo, explico, expono, interpretor, etc.).
    I.
    Lit.:

    videte, in quot se laqueos induerit, quorum ex nullo se umquam expediet,

    Cic. Verr. 2, 2, 42, § 102; cf. id. ib. 43, §

    106: mortis laqueis caput,

    Hor. C. 3, 24, 8; cf.

    also: vix illigatum te triformi Pegasus expediet Chimaera,

    id. ib. 1, 27, 24:

    flammam inter et hostes Expedior,

    make my way through, Verg. A. 2, 633:

    errantem nemori,

    Ov. F. 4, 669 et saep.—With inanim. and abstr. objects:

    aditus expediunt,

    open a passage, Caes. B. G. 7, 86 fin.:

    sibi locum,

    id. B. C. 2, 9, 6:

    iter fugae per invias rupes,

    Liv. 38, 2, 14:

    agrum saxosum lectione lapidum,

    Col. 2, 2, 12: capillus pectine quotidie expediendus est, disentangled, Fronto de Eloqu. init.
    B.
    Transf.
    1.
    In gen., to fetch out, bring forward, procure, make ready, prepare any thing folded up, put away, etc.: funes expediunt, Sisenn. ap. Non. 297, 1:

    vela,

    Ov. H. 17, 200:

    hominem nudari et virgas expediri jubet,

    Cic. Verr. 2, 5, 62, § 161:

    cererem canistris,

    Verg. A. 1, 702:

    convivia mediis tectis (famulae),

    Val. Fl. 2, 341; cf.:

    cibaria pastoribus,

    to provide, Varr. R. R. 2, 10, 6:

    merces suas (institor),

    Ov. A. A. 1, 422: pecuniam, to procure, Cic. Fragm. ap. Non. 298, 22; Suet. Caes. 4:

    arma,

    to hold in readiness, Caes. B. G. 7, 18 fin.; Tac. A. 2, 79; Verg. A. 4, 592:

    tela equosque,

    Liv. 38, 25, 14:

    ferrum,

    id. 24, 26, 10:

    naves,

    Caes. B. C. 2, 4 fin.:

    vineas in occulto,

    id. B. G 7, 27, 2:

    copias,

    Tac. A. 13, 7:

    se celeriter (Galli equites),

    Caes. B. C. 1, 51, 4:

    se,

    Plaut. Am. 1, 1, 52; Liv. 38, 21, 2; cf.

    mid.: exercitum expediri ad bellum jubet,

    Tac. H. 2, 99. —
    2.
    to send away, despatch ( poet.):

    me ex suis locis pulcre ornatum expedivit,

    Plaut. Rud. 4, 2, 3: saepe disco, Saepe trans finem jaculo nobilis expedito, despatched, i. e. hurled, Hor. C. 1, 8, 12.—
    3.
    Absol., for expedire se, to arm one's self for battle (only in Tac.), Tac. H. 1, 10:

    multos secum expedire jubet,

    id. ib. 1, 88; 2, 99.
    II.
    Trop., to bring out, extricate, release, free from any evil, obstacle, etc.:

    impeditum animum,

    Ter. Hec. 3, 1, 17; cf.:

    sapientis est, cum stultitiā suā impeditus sit, quoquo modo possit, se expedire,

    Cic. Rab. Post. 9, 24:

    haererem, nisi tu me expedisses,

    id. Pis. 30, 74:

    ex servitute filium,

    Plaut. Capt. 2, 3, 94; cf.:

    se ex turba,

    Ter. Ad. 4, 4, 5:

    se ab omni occupatione,

    Cic. Att. 3, 20, 2:

    aliquem omni molestiā,

    id. ib. 2, 25, 2; so,

    se aerumnis,

    Ter. Hec. 3, 1, 8:

    se crimine,

    id. ib. 5, 1, 28:

    se cura,

    id. Phorm. 5, 4, 4:

    civitatem malis obsidionalibus,

    Amm. 16, 4, 3: amor Lycisci me tenet, Unde expedire non queant amicorum consilia, Hor. Epod. 11, 25: curae sagaces Expediunt (Claudiae manus) per acuta belli, bring or help through, id. C. 4, 4, 76; cf.:

    per quot discrimina rerum Expedior?

    escape, Val. Fl. 1, 217:

    me multa impediverunt quae ne nunc quidem expedita sunt,

    Cic. Fam. 14, 19:

    si vita nostra in aliquas insidias incidisset, omnis honesta ratio esset expediendae salutis,

    of obtaining safety, id. Mil. 4, 10.—
    B.
    Transf.
    1.
    To put in order, arrange, set right:

    cum Antonio loquare velim, et rem, ut poteris, expedias,

    Cic. Att. 11, 18, 2:

    expedire et conficere res,

    id. Brut. 42, 154:

    rem frumentariam,

    Caes. B. G. 7, 36, 1; id. B. C. 1, 54 fin.:

    negotia (with explicare),

    Cic. Fam. 13, 26, 2; cf. id. ib. 1, 3, 1:

    nomina mea, per deos, expedi, exsolve,

    settle, pay, id. Att. 16, 6, 3:

    nomen,

    id. ib. 13, 29, 3:

    Faberianum,

    id. ib. 12, 29, 2; cf. in a pun respecting a scholar unable to pay his debts: omnes solvere posse quaestiones, Unum difficile expedire nomen, Bibacul. ap. Suet. Gram. 11:

    quemadmodum expediam exitum hujus institutae orationis, non reperio,

    settle, arrange, Cic. Fam. 3, 12, 2; cf.:

    expediri quae restant vix poterunt. si hoc relinqueris,

    id. Rep. 1, 35, 55:

    consilia sua,

    Tac. H. 3, 73:

    docte hanc fallaciam,

    put into operation, Plaut. Capt. prol. 40.—
    2.
    Of speech, to disclose, unfold, explain, relate, narrate (mostly poet. and in post-Aug. prose;

    not in Cic., Cæs., or Quint.): qui tu misera's? mi expedi,

    Plaut. Men. 4, 2, 50 (639 Ritschl): id ego aequum ac jus fecisse expedibo atque eloquar, will show, Enn. ap. Non. 505, 19;

    Pac., Att.,

    Pompon. ib. 15 sq.:

    agedum, hoc mihi expedi,

    Ter. Eun. 4, 4, 27:

    altius omnem Expediam prima repetens ab origine famam,

    Verg. G. 4, 286:

    pauca tibi e multis... expediam dictis,

    id. A. 3, 379:

    priusquam hujuscemodi rei initium expedio,

    Sall. J. 5, 2:

    nunc originem, mores, et quo facinore dominationem raptum ierit, expediam,

    Tac. A. 4, 1:

    me non tantum praevisa, sed subita expedire docuisti,

    id. ib. 14, 55:

    ea de caede quam verissime expediam,

    id. H. 4, 48:

    promptius expediam quot, etc.,

    i. e. it will take me a shorter time to recount, Juv. 10, 220.—
    3.
    Reflex. of events, to develop, run their course, proceed:

    amoris arteis eloquar quem ad modum se expediant,

    Plaut. Trin. 2, 1, 10; cf.:

    ut res vostrorum omnium bene expedire voltis,

    to make favorable progress, id. Am. prol. 5 (Lorenz ad Plaut. Trin. 2, 36; but Ussing reads me expedire, benefit me).—
    4.
    Absol., res expedit, or impers., expedit (alicui—lit., it helps out, furthers, promotes; hence), it is serviceable, profitable, advantageous, useful, expedient (class.):

    nequiter paene expedivit prima parasitatio,

    Plaut. Am. 1, 3, 23:

    non igitur faciat, dixerit quis, quod utile sit, quod expediat? Immo intelligat, nihil nec expedire nec utile esse, quod sit injustum,

    Cic. Off. 3, 19, 76; cf.:

    quid intersit sua, quid expediat,

    id. Agr. 2, 25, 66:

    ex utilitatis varietatibus, cum aliis aliud expediat, nasci discordias,

    id. Rep. 1, 32; cf.:

    ut non idem expediret, incidere saepe,

    id. Lael. 10, 33:

    quidquam Caesari ad diuturnitatem victoriae et dominationis,

    id. Att. 7, 22, 1:

    non idem ipsis expedire et multitudini,

    Nep. Milt. 3, 5 al. —With an inf. clause as subject:

    expedit bonas esse vobis,

    Ter. Heaut. 2, 4, 8; cf.:

    omnibus bonis expedit salvam esse rem publicam,

    Cic. Phil. 13, 8, 16:

    cui (reo) damnari expediret,

    id. Verr. 2, 1, 3 fin.:

    cum eam (pecuniam) in praediis collocari maxime expediret,

    id. Caecin. 6, 16:

    ubi vinci necesse est, expedit cedere,

    Quint. 6, 4, 16; Hor. C. 2, 8, 9 et saep.—With subj. clause as subject after ut or ne (post-class.):

    expedire omnibus dicunt, ut singulae civitates suas leges habeant,

    Just. 34, 1, 7 Benecke ad loc.:

    expedit rei publicae, ne sua re quis male utatur,

    Just. Inst. 1, 8, 2:

    neque expedire ut ambitione aliena trahatur,

    Tac. A. 3, 69.— Absol.:

    tu si ita expedit, velim quamprimum conscendas,

    Cic. Q. Fr. 2, 2, 4:

    sic magis expedit,

    Quint. 4, 2, 67:

    ut expediat causae,

    id. 7, 3, 18.—Hence, ex-pĕdītus, a, um, P. a., unimpeded, unincumbered, disengaged, free, easy, ready, at hand.
    A.
    Of persons:

    cum ceteris quae habebat vadimonia differt, ut expeditus in Galliam proficisci posset,

    Cic. Quint. 6, 23: incrmos armati, impeditos expediti interficiunt, i. e. without baggage, Sisenn. ap. Non. 58, 8; cf.:

    eo circiter hominum numero XVI. milia expedita cum omni equitatu Ariovistus misit,

    Caes. B. G. 1, 49, 3:

    legiones expeditae,

    id. B. C. 1, 42, 1;

    so of soldiers without baggage,

    id. ib. 2, 19, 2; 6, 25, 1; 1, 27 fin. et saep.—As subst.: expĕdī-tus, i, m., a soldier lightly burdened, a swiftly marching soldier:

    latitudo (silvae) novem dierum iter expedito patet,

    Caes. B. G. 6, 25, 1:

    obviam fit ei Clodius expeditus in equo,

    Cic. Mil. 10, 28; cf.

    Sagana,

    tucked up, Hor. Epod. 5, 25:

    expedito nobis homine et parato opus est,

    ready, at hand, prompt, Cic. Phil. 11, 10, 26; cf.:

    expeditus ad caedem,

    id. Agr. 2, 30, 82:

    ad pronuntiandum,

    id. de Or. 2, 30, 131; cf.:

    facilis et expeditus ad dicendum,

    id. Brut. 48 fin.
    B.
    Of inanim. or abstr. things, convenient, at hand:

    iis expedito loco actuaria navigia relinquit,

    commodious, Caes. B. C. 1, 27; cf.:

    via expeditior ad honores,

    Cic. Fl. 41, 104:

    reditum in caelum patere optimo et justissimo cuique expeditissimum,

    id. Lael. 4, 13:

    pecunia expeditissima quae erat, tibi decreta est,

    the readiest, the nearest at hand, id. Fam. 11, 24, 2; cf.

    rationes,

    id. ib. 10, 25, 2:

    cena (with parca),

    Plin. Ep. 3, 12, 1:

    expeditissimum unguentorum,

    Plin. 13, 1, 2, § 8:

    probabili expedito, soluto, libero, nullā re implicato,

    Cic. Ac. 2, 33, 105:

    expedita erat et perfacile currens oratio,

    id. Brut. 63, 227; cf.:

    expedita ac profluens dicendi celeritas,

    id. ib. 61, 220:

    inops ad ornandum, sed ad inveniendum expedita Hermagorae disciplina,

    id. ib. 76, 263:

    prope jam expeditam Caesaris victoriam interpellaverunt,

    achieved, Caes. B. C. 3, 70 fin.
    b.
    In the neutr. absol.: in expedito esse, habere, etc., to be or have in readiness or at hand:

    quaedam sunt quidem in animo, sed parum prompta: quae incipiunt in expedito esse, quum dicta sunt,

    Sen. Ep. 94 med.; cf.:

    promptum hoc et in expedito positum,

    Quint. 10, 7, 24:

    in expedito haberent integras copias ad opem ferendam,

    ready for action, Liv. 36, 16, 10.—Hence, adv.: ex-pĕdīte, without impediment, without difficulty, readily, promptly, quickly:

    in iis rebus celeriter expediteque percipiendis, quae, etc.,

    Cic. Fin. 5, 12 fin.:

    expedite explicans quod proposuerat,

    id. Brut. 67, 237:

    fabulatu's,

    Plaut. Men. 1, 2, 63:

    loqui,

    Suet. Aug. 89.— Comp.:

    non implicite et abscondite, sed patentius et expeditius,

    Cic. Inv 2, 23, 69:

    navigare,

    id. Att. 6, 8, 4:

    fit putatio,

    Col. Arb. 11, 1.— Sup.:

    ex quo te, quocumque opus erit, facillime et expeditissime conferas,

    Cic. Fam. 6, 20, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > expedio

  • 18 famulus

    1.
    fămŭlus, i (an archaic form famul, Enn. ap. Non. 110, 9; Lucr. 3, 1035 (al. 1048); for which cf. in the Oscan ‡ famel: famuli origo ab Oscis dependet, apud quos servus famel nominabatur, unde et familia vocata, Paul. ex Fest. p. 87, 5 Müll.), m., and fămŭla, ae ( gen. plur.:

    famulum,

    Stat. S. 3, 4, 57; Val. Fl. 1, 752; 3, 20; 282) f. [Sanscr. root dhā, to lay, found; Gr. ti-thê-mi; Osc. faama, house, v. Curt. Gr. Etym. p. 254; cf. Corss. Ausspr. 1, 183], a servant, attendant; a maid - servant, handmaid (class.).
    I.
    Masc.:

    iis, qui vi oppressos imperio coërcent, sit sane adhibenda saevitia, ut heris in famulos,

    Cic. Off. 2, 7, 24; Enn. ap. Fest. p. 229 Müll. (Ann. v. 157 ed. Vahl.); Plaut. As. 1, 3, 32; id. Mil. 2, 3, 80; id. Stich. 2, 2, 71; Cic. Lael. 15, 55; id. Tusc. 2, 21, 48; id. Rep. 2, 21; Verg. A. 1, 701; Hor. C. 3, 17, 16; Ov. H. 20, 79 et saep.:

    Idaeae matris famuli,

    Cic. Leg. 2, 9, 21:

    sacrorum,

    Ov. M. 3, 574:

    dei alumni (Silenus),

    Hor. A. P. 239:

    sus erat infestae famulus vindexque Dianae,

    Ov. M. 8, 272; cf. Verg. A. 5, 95;

    of Actaeon's hounds,

    Ov. M. 3, 229; Vulg. Gen. 41, 12.—
    II.
    Fem.:

    quam famulae longe fugitant furtimque cachinnant,

    Lucr. 4, 1176; Verg. A. 1, 703; 4, 391; Juv. 14, 81 al.:

    si virtus famula fortunae est,

    Cic. Tusc. 5, 1, 2:

    res familiaris, quae est ministra et famula corporis,

    id. ib. 1, 31, 75; Vulg. Gen. 12, 16.
    2.
    fămŭlus, a, um, adj. [1. famulus], serving, serviceable, servile ( poet.;

    perh. not ante-Aug.): aquae,

    Ov. F. 1, 286:

    turbae,

    Sil. 13, 360:

    dextrae,

    Luc. 4, 207:

    manus,

    Sil. 10, 647:

    artus,

    Val. Fl. 1, 749:

    vertex,

    Ov. Pont. 2, 2, 80:

    catenae,

    Claud. in Ruf. 2, 386:

    ripae,

    id. III. Cons. Hon. 203.

    Lewis & Short latin dictionary > famulus

  • 19 fugito

    fŭgĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. and n. [fugio], to flee eagerly or in haste (mostly ante-class.).
    I.
    Neutr.:

    ita miserrimus fui fugitando, ne quis me cognosceret,

    Ter. Eun. 5, 2, 8:

    Graeci fugitantes,

    Amm. 15, 9, 5.—
    II.
    Act., to flee, avoid, shun (cf. fugio, II.):

    herum,

    Plaut. As. 2, 4, 78:

    amicos senes deditā operā,

    id. Poen. 3, 1, 5:

    patrem,

    Ter. Phorm. 5, 5, 7; cf.:

    illum amant, me fugitant,

    id. Ad. 5, 4, 18:

    quam (puellam) famulae longe,

    Lucr. 4, 1176:

    amaracinum fugitat sus et timet omne Unguentum,

    id. 6, 973:

    quid illuc est, quod meos te dicam fugitare oculos?

    Plaut. Capt. 3, 4, 9; cf. id. ib. 13; so,

    tuum conspectum,

    Ter. Heaut. 3, 1, 25:

    fugitant omnes hanc provinciam,

    Plaut. Capt. 1, 2, 53; 55: qui quaestionem fugitant, bona possident, *Cic. Rosc. Am. 28, 78:

    fugitant (cornices) iras Palladis,

    Lucr. 6, 753:

    necem,

    Phaedr. 1, 2, 26.—
    (β).
    Poet., with inf. (cf. fugio, II. B. 1. b), to avoid, omit or forbear to do any thing:

    quod aliae meretrices facere fugitant,

    Ter. Hec. 5, 2, 10:

    quicumque suos fugitabant visere ad aegros,

    Lucr. 6, 1235; id. 1, 658.—Hence, fŭgĭtans, antis, P. a., fleeing, avoiding; with gen.:

    fugitans litium,

    Ter. Phorm. 4, 3, 18; Charis. 77 P.

    Lewis & Short latin dictionary > fugito

  • 20 minister

    mĭnister, tra, trum, adj. ( gen. plur. ministrūm, Stat. S. 3, 1, 86) [a double comp. in form, from minus and comp. ending -ter, Gr. ter-os; cf.: magister, sinister], that is at hand, that serves, ministers (as an adj. only poet. and later): lumina (i. e. oculi) propositi facta ministra tui, that further, promote; promotive, or in a subst. sense, Ov. H. 21, 114:

    minister Grex,

    Sil. 11, 274:

    ardor,

    Lucr. 5, 297:

    ministro baculo,

    with the aid of a staff, Ov. Ib. 261.—
    II.
    Subst.
    A.
    mĭnister, tri, m., an attendant, waiter, servant; also a priest's attendant or assistant; likewise an inferior officer, underofficial; hence, transf., an aider in a good or bad sense, a furtherer, promoter, helper, an abettor, accomplice:

    centum aliae (famulae), totidemque pares aetate ministri,

    Verg. A. 1, 705:

    Phrygius,

    the cup-bearer Ganymede, Val. Fl. 5, 691; Mart. 12, 15, 7:

    Falerni,

    a cup -bearer, Cat. 27, 1:

    ministri publici Martis,

    Cic. Clu. 15, 43:

    hostia Inter cunctantes cecidit moribunda ministros,

    Verg. G. 3, 488:

    ministri imperii tui,

    inferior officers, under-officials, Cic. Q. Fr 1, 1, 3:

    regni,

    an assistant in the regal government, a minister, Just. 16, 1, 3:

    infimi homines ministros se praebent in judiciis oratoribus,

    i. e. inform the orators what the law is, Cic. de Or 1, 45, 146:

    legum,

    a minister, administrator, id. Clu. 53, 198:

    sermonum,

    a mediator, negotiator, Tac. H. 2, 99:

    consiliorum suorum,

    Vell. 2, 129, 3:

    Tiberius Alexander... minister bello datus,

    Tac. A. 15, 28:

    ministri ac servi seditionum,

    Cic. Fam. 1, 9, 13:

    ministri ac satellites cupiditatum,

    id. Verr 2, 3, 8, § 21; so,

    furoris alieni,

    agents, instruments, Lact. 5, 11:

    libidinis, Cic Lael. 10, 35: socii scelerum atque ministri,

    Lucr. 3, 61:

    Calchante ministro,

    with the help of Calchas, Verg. A. 2, 100:

    ministrum esse in maleficio,

    Cic. Clu. 22, 60:

    minister fulminis ales,

    i. e. the eagle, Hor. C. 4, 4, 1:

    calidae gelidaeque (aquae) minister,

    one who serves, Juv. 5, 63:

    me nemo ministro fur erit,

    by my aid, id. 3, 46.—Esp. (eccl. Lat.), a minister of religion, a preacher of Christ:

    ut sim minister Christi,

    Vulg. Rom. 15, 16; id. Eph. 3, 7:

    fidelis,

    id. ib. 6, 21:

    Dei,

    id. 2 Cor. 6, 4:

    optimus,

    Aug. Conf. 10, 26.—Of inanimate things:

    sit anulus tuus non minister alienae voluntatis,

    Cic. Q. Fr 1, 1, 4:

    taedae, ardore ministro, suppeditant novum lumen,

    Lucr. 5, 297.—
    B.
    mĭnistra, ae, f., a female attendant, maid-servant; a female assistant or minister, at religious worship (class. only in the trop. signif.).
    1.
    Lit.:

    una ministrarum,

    Ov. M. 9, 90; 306; 14, 705:

    accipiat missas apta ministra notas,

    Ov. A. A. 3, 470:

    ara deae certe tremuit, pariente ministrā,

    i. e. the Vestal Sylvia, id. F. 3, 47.—Also among Christians:

    ancillae, quae ministrae dicebantur,

    i. e. deaconesses, Plin. Ep. 10, 97, 8.—
    2.
    Trop., a servant, handmaid; in a bad sense, an aider, accessory, abettor:

    ministra et famula corporis res familiaris,

    Cic. Tusc. 1, 31, 75:

    voluptatum satellites et ministrae,

    id. Fin. 2, 12, 37:

    Camilla delegit pacisque bonas bellique ministras,

    Verg. A. 11, 658.

    Lewis & Short latin dictionary > minister

См. также в других словарях:

  • ACELA — urbs Lyciae, ita dicta ab Acelo, Herculis et Malidis, Omphales famulae, filio. Steph …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ARDERE — de purpura veri luminis, eleganter Poetae dicunt. Val. Flac. l. 3. v. 340. Dat pictas auro atque ardentes murice vestes. Quod idem paulo aliter l. 2. v. 341. mediis famulae convivia tectis Expediunt: Tyrio virat torus igneus ostro etc. Cuiusmodi… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CASTRATIO Marium — olim hodieque multo in usu, vetita est LL. Domitiani, Nervae, Hadriani, simulque citcumcisioni Iudaeorum fibula imposita, qui bellum proin Hadriano moverunt, a Pio tandem auxiliari lege iinperatâ, Casaubonus ad Spartian. in Hadriano Caes. c. 14.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CERTAMEN — apud Virgilium, Eclogâ 7. v. 16. Et Certamen erat Corydon cum Thyrside magnun, eleganter pro certante. Alias idem cum Agone: cuiusinodi Certaminum cum varia essent olim genera, illorum IV. illa inprimis, quae Sacra dicta, Graecis Ιἑροὶ Α᾿γῶνες,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ICARIUS — I. ICARIUS Atticae mons, Plin. l. 4. c. 7. II. ICARIUS Oebali fil. pater Erigones, qui cum a Libero patre utrem vini accepisset, ut eius usum mortalibus communicaret, in Atticum agrum sese contulit, ibique pastotibus, qui aestu Solis sitim… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LANARIUS — I. LANARIUS accipitris species, vide supra Haliaetus. II. LANARIUS generali voce quem cunqe lanarum Artificem aut negotiatorem significat: speciatim Lanarius pectinarius dicitur, qui lanas pectit. Vet. Inser. LANARII. PECTINARII. SODALES. Graeci… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LATRIS — ins. Germ. ante ostia Vistulae, et Dantiscum urb. Plin. l. 4. c. 13. Frisch Narung ortel. Cluv. est Osilia Oesel, ins. maris Balth. versus Livoniam et sinum Rigensem, nunc sub Suecis pace ad Bronsbroam, A. C. 1645. Item famulae nomen. Propert. l …   Hofmann J. Lexicon universale

  • NUPTIALES — Mores ritusque prae cipui apud Ebraeos, Paganos et Christianos, sollennes sunt contrahendi nubendique formulae, Arrarum item ac pretii Nuptialis, Annulique ac Coronarum usus, Benedictiones et Sacra Nuptialia, Tempora demum. quibus celebritas… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PENATES — Servio in l. 2. Aen. v. 514. sunt omnes Dii, qui domicoluntur: parvae icunculae, quibus vinô et ture frequenter prisci faciebant. Dion. Halicarn. l. 1. Hist. Cicero, pro Domo sua. Cartarius in imag. Deor. A penus dicti, teste Tulliô l. 2. de Nat …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PHOLOE — I. PHOLOE Nigro Xiria, mons Peloponnesi, in Arcadia, sylvosus, nivosus, et excelsus, Pisae Olympiae proximus. Huius meminit Ovid. l. 2. Fastor. v. 273. Testis erit Pholoe, testes Stymphalides undae. Statius, l. 3. Theb. v. 604. Unus ut silvis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PYSTA — uxor Seleuci Callinici, maritô circa Ancyram a Gallis in terfectô, ab hostibus capta, abiectô regiô vestitu. pauperrimae famulae habitu sumptô inter captivos veniit. Ducta in Rhodum cum ceteris mancipiis confessa est quae esset. Rhodii, redditâ… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»